tak jak i ty

Nieśmieszne, nużące? Jak dla mnie na odwrót. Ten film jest śmieszniejszy od wielu (większości?) współczesnych komedii, które przynajmniej według mnie stawiają często na kretynizm i żałosne dialogi. Idzie się i pośmiać i porozmyślać trochę nad sensem wojny i różnych postawach ludzkich. Polecam.

Spróbuj przeczytać książkę. Nawet jeśli nie lubisz czytać to gwarantuje ci, że to przeczytasz z przyjemnością. Film jest tylko ekranizacją kilku wątków z powieści. Po przeczytaniu wielu moim znajomym film wydał się lepszy.

Przede wszystkim to nie jest komedia, a jeśli tego oczekiwałeś to rzeczywiście dla ciebie pomyłka. Stwierdzenie, że film nuży też budzi moje zdziwienie, gdyż w moim przekonaniu dzieje się w nim sporo.
Oczywiście zgodzę się, że nie do każdego trafia tego typu kino, ale tu pretensje raczej do autora książki, że w ogóle spłodził coś takiego. A książka odniosła ogromny sukces i moim zdaniem (ponownie!) jest świetna. Film bazuje tylko na pewnej części opowieści i nie oddaje w pełni jej bogactwa, ale i tak jest niezły.
Absurd i bezsens wojny, którą tu widzimy nie jako chwalebną krucjate przeciw Hitlerowi, lecz jako podły, brudny biznes, gdzie silniejszy ustala warunki, nie licząc się ze stratami, czy zdaniem innych. Z punktu widzenia pacyfisty wojna koszmar, a wojsko to dom wariatów.
Na pewno dużym plusem są świetnie grający aktorzy i ta dziwna atmosfera "śmiesznej wojny".

Polecam książkę "Ostatni rozdział, czyli Paragraf 22 bis", są tam opisane losy Yossariana po wojnie... Paragrafu niestety nie czytałem, ale mam nadzieję, że w końcu się za niego zabiorę :) Co do filmu, jak napisałeś bardzo antywojenny, przynosi mi skojarzenia z wojną w Iraku, lub Afganistanie. Zresztą ogólnie opisuje wojny, najbardziej podobały mi się sceny kiedy trep mówi cos w stylu "tam nic nie ma ale i tak to zbombardujemy", później Yossarian bombarduje morze i dostają medale za piękny szyk :) albo "co dobre dla MM dobre dla armii" czy też wymowna jest też scena tłuczenia zdychającego konia (jak dla mnie symbolizuje on Włochy, czy też każdy inny "wyzwalany" kraj). Film kojarzy mi się z "Lotem nad kukułczym gniazdem", ogólnie wydaje mi się, że lata 60-70 były najlepsze dla kinematografii. "Czyż nie dobija się koni", "Lot...", "Mechaniczna pomarańcza", "Rzeźna nr 5", "Easy rider" itp. są anty systemowe i pokazujące, że ludzi można poprowadzić jak stado baranków, a oni jeszcze chętnie wejdą pod nóż... Pokazują też, że można (trzeba?) buntować się przeciw systemowi i mieć własne zasady moralne, może odmienne od reszty społeczeństwa, ale bardziej ludzkie. Szkoda, że nie robią już takich filmów. Trochę za bardzo się rozpisałem, ale to mój ulubiony gatunek filmowy - z jajem, ale też z głębszym przekazem i ukrytymi (albo i nie) metaforami. Ten uniwersalny przekaz czyni te filmy ponadczasowymi. Jak byście znali podobne filmy możecie podawać, może jakiegoś jeszcze nie widziałem :)

Abstrahując od tematu, czyli od "Paragrafu", wymienione przez Ciebie filmy, przez fachowców zazwyczaj są zaliczane do kategorii kina kontrkultury. Oczywiście ma to związek z burzliwym okresem społeczno-obyczajowych przemian, ale i nie tylko. wystarczy wspomnieć o wojnie w Wietnamie, o rewolucji seksualnej (pigułce antykoncepcyjnej), o upadku autorytetów, religii itp. Kino i jego twórcy po latach "lukrowanych obrazów" sięgnęli po tematy bliższe ich współczesnemu życiu, przerzucając się na bardziej złożone, bardziej artystyczne kino. Przełom lat 60/70, moim zdaniem, to najlepszy okres w dziejach amerykańskiej kinomatografii, kiedy twórcy w końcu wyzwolili się spod dominacji wielkich wytwórni, oraz spod cenzury groteskowego Kodeksu Hayesa, i kiedy wreszcie powstawały prawdziwie "wielkie dzieła".